سیال نوشتن !

من زمان بیان احساسات یا موضوعهای عاطفی اصلا محاسبه و فکر نمیکنم

فقط میذارم خیلی سیال و روان هر چی حس میکنم رو بیان میکنم

کلا پیگیر حس های خودم هستم

اگه از چیزی خوشم بیاد تمام انرژیم رو میذارم تا نشون بدم و یا مطرح کنم که این حس رو دارم

و دنبال میکنم چیزی رو که حس کردم

یعنی وقتی ذهنم و قلبم یه چیزی رو میخوان ، بی تفاوت و بیخیالش نمیشم چون حتما از یه حقیقت یا واقعیت داخل من نشات میگیره پس میرم دنبالش

شاید کمی منطق هم چاشنی قضیه باشه ، نمیدونم ولی بیشتر میخوام بگم وقتی از چیزی یا کسی خوشم بیاد اونو جدی میگیرم

نه اینکه رابطه ایجاد بکنم و بله و داستان و .

نه ! ولی پیگیرش میشم و واسش انرژی و وقت میذارم

شاید نتونم دلیل بوجود اومدنش رو متوجه بشم ولی رهاش نمیکنم و بیخیالش هم نمیشم

کلا از انفعال خوشم نمیاد

داستان زینب که واسم اتفاق افتاد ، دو ماه بال بال زدم ، یکی و نیم سررسید نوشتم ، یه وبلاگ نوشتم ، به شعر گویی هم رسیدم

کلا بچه شده بودم و حتی شر ( شر و ور ) هم شاید میگفتم

نمیدونم ولی از تمام زمانهایی که نداشتم و همیشه وقتم کم بوود ، تایمهای زیادی در اوردم

برای دنبال کردن حادثه عجیبی که واسم پیش اومده بوود

کلا بی دلیل نیست که یه نفر بتونه اینجوری تسخیر بکنه شما رو

حتما اون و شما یه خصوصیات عجیبی دارین

از خودم می پرسیدم که چرا من ؟

و چرا اون ؟

بی دلیل نیست

شما بین صد مغازه تووی یه پاساژ لباس فروشی چرا فقط اون شلوار رو می پسندی؟

آخر شبه و حتی پنجشنبه شده

دارم چیزای بی ربط می نویسم

شبت بخیر دختر جان