راه چاره چیست !؟

موندم با این درصد بالای حواس و فکری که به زینب داده شده ، مغزم چقدر این حالتو میتونه ادامه بده یا کلا میتونم به کارای دیگه م به همون کیفیت قبلی برسم!؟

صبح زمان آماده شدن :

خیلی به خودم توجه نمیکنم و شاید لباس تکراری روز قبل رو بپوشم

چون میدونم دیگه زینب نیست!

صبح بعد از راه افتادن به سمت شرکت ؛

میدونم امروز هم قرار نیست اونو ببینم و احتمالا اولین نفر بوود که همیشه میدیدم وقتی وارد شرکت میشدم!

ولی دیگه زینب نیست و مهم نیست کیو اول یا آخر ببینم

وقتی میرسم به شرکت صدای زینب نیست آخه اصلا زینب نیست

اولین میزی که می بینم اولین مانیتور اولین لب تاب اولین پیشخوان همه برای زینب بود و من یادش میکنم باز اما دیگه زینب نیست .

اولین کارایی که شروع میکنم و گواهی هایی که حداقل روزی ده بیست تا که زینب صادر میکرد همه و همه منو یاد اون میندازه

 در طول روز با کارمند تازه وارد و متاسفانه خیلی کم حواس و کم هوشی که جایگذین زینب شده وقتی حرف میزنم یاد زینب می افتم

با دوست و همکار سابق زینب که حرف میزنم یاد زینب میافتم

صندلی ناهار خوری اون که جای مخصوص داشت تووی ناهارخوری منو یاد اون میندازه

هر برگه گواهی منو یاد اون میندازه

تووی دسکتاپ لب تابم فایل مربوط به اون موقعها به نامش هست و هر لحظه با نگاه به صفحه لب تاب یاد اون میافتم

هنوز روی گوشی ثابت روی میزم اسم اون و شماره داخلیش منو یاد اون میندازه

این قصه تا دو سه شب ادامه داره و ظاهرا حواسم به چیزای دیگه س ولی عین پلک زدن و یه ریماندر شیرین و خوش همیشه با او هستم

ماندم تا کی باید اینجوری بود!؟

اون فکر میکرد من حس علاقه رو ایجاد کردم ، متاسفانه هیچوقت باور نکرد که حس خودش بوجود اومد و منو در و دچار کرد

الانم کاری از دستم بر نمیاد واقعا مستاصل موندم و دوست ندارم اینهمه انرژی ازم گرفته شه برای هیچ برای یه خاطره برای .

ولی افسوس نمیتونم

نه تونستم جلوی ورود این حس رو بگیرم و نه اینکه الان که نیست بیرونش کنم و فراموش کنم که چه بر سرم اومده

زینب فکر میکرد من خیلی خوشحالم که این حالت علاقمندی من به اون واسم پیش اومده، اصلا ، منم مبتلا شدم

امیدوارم زودتر فراموشش کنم

هیچ نشونه ای نیست که دارم به شرایط عادی برمیگردم

ولی ذهنم خسته شده از بس انرژی م تحلیل میره بصورت روزانه

نه آهنگ و نه هیچ انفاقی نیست که یاد اون نیفتم

کلا به رنگ زینبی در اومدم

تا کی فارغ بشم خدا داند !